12. Матмуса ва ўғрилар
Савдо қилиб Матмуса
Қайтар экан йўлига
Тушиб қолди шаҳарлик
Ўғриларнинг қўлига.
Ечинтирдилар аввал
Сўнг дўппослаб урдилар
Ўчсин дея овози
Карнай чалиб турдилар.
Шу-шу кўп йил Матмуса
Бу шаҳарга қайтмади
Ичга ютди аламин
Ҳеч кимсага айтмади.
Айтса нима, эл фақат
Кулги қилар эрмаклаб,
Қариганда ниҳоят
Набирасин етаклаб.
Матмуса яна ўша
Шаҳар сари йўл олди
Бу сафар катта тўйнинг
Устидан чиқиб қолди.
Ғат-ғат карнай, ноғора
Такатумни урарди
Матмусадан набира
Бу нима, деб сўрарди.
Бобо айтар: бу ишни
Мендан сўрма, болажон,
Бир шўрликни ҳойнаҳой
Қилмоқдалар чалажон.
Дўстлар кулманг, бу ҳикмат
Матмусадан қарироқ,
Ноғораю карнакдан
Юринг доим нарироқ.
•
